Ξεκινώντας από την άκρη του χωριού Ασμηνίου της Βόρειας Εύβοιας, ακολουθώντας αντίθετα την ροή του ποταμού που το διασχίζει, μια όμορφη τοποθεσία, βγαλμένη από άλλη ίσως εποχή, μας περιμένει να την εξερευνήσουμε.
Πριν χρόνια λοιπόν, σε μια εποχή που οι άνθρωποι κοπίαζαν ακόμα και για τα αυτονόητα, για αυτά που σήμερα θεωρούμε δεδομένα, το μέρος αυτό έσφυζε από ζωή και δράση.
Μέσα σε ένα κατάφυτο τοπίο, γαϊδουράκια και κάρα μετέφεραν την σοδειά, τον κόπο μιας χρονιάς για να μετατραπεί σε πολύτιμη περιουσία. Οι άνθρωποι τότε βέβαια ουδόλως αναλογίζονταν την ομορφιά του τοπίου, διότι η βιοπάλη και η μη εναλλαγή τοπίων, ίσως να μην τους άφηνε πολλά περιθώρια ρεμβασμού.
Χρόνια μετά το κλείσιμο των Μύλων, η τοποθεσία παραμένει πανέμορφη και ενδείκνυται για μια βόλτα ακόμα και τον χειμώνα. Πάρτε λοιπόν όπως είπαμε το ποτάμι του Ασμηνίου αντίθετα της ροής του και περπατήστε στον αγροτικό δρόμο που βρίσκεται παράλληλά του.
Το χειμώνα το πράσινο είναι πιο έντονο. Εναλλάσσεται με το κίτρινο και το κόκκινο και μια υπέροχη μυρωδιά υγρού χώματος και πεύκου αναδύεται από γύρω. Σε περίπου 1-1,5 χιλιόμετρο θα βρούμε τους Μύλους σε ένα πολύ ειδυλλιακό μέρος, με το ποτάμι να ρέει πλάι τους. Κάνουμε μια στάση να απολαύσουμε το τοπίο. Η φύση μπλέκει με το ανθρώπινο στοιχείο και δίνει ένα υπέροχο αποτέλεσμα.
Μπορούμε να συνεχίσουμε την βόλτα μας ακολουθώντας τον ίδιο αγροτικό δρόμο, να μπούμε πιο βαθιά στο δάσος και να γευτούμε τα κοσμήματα της φύσης που μας δίνονται τόσο απλόχερα. Η γης καρπίζει και στολίζεται όλες τις εποχές. Ανθίζει και πολλαπλασιάζεται. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να της φερθούμε με ταπεινοφροσύνη, σύνεση και αγάπη. Έτσι η ομορφιά θα μας δίδεται απλόχερα.
Επιμέλεια κειμένου, φωτογραφίες Μαρία Νικολάου
